Podróże

Dobble – gra planszowa, towarzyska.

Składa się z 55 okrągłych kart. Na każdej karcie znajduję się osiem symboli a łącznie jest ich ponad 50. Każdy krążek zawiera jeden symbol odpowiadający takiemu samemu z innego. Dobble działa na zasadzie interakcji.
Jej pierwowzorem była „gra o robakach” z której to talii wiosną 2008 roku Denis Blanchot znalazł kilka kart. Wtedy zrodził się w nim pomysł stworzenia ulepszonej wersji gry. Do swojego projektu zaprosił Jacquesa Cottereaua słynnego z uproszczenia znanej zagadki matematycznej nazywanej „Kirkmanowski dylemat uczennic”. Skutkiem było stworzenie struktur, które matematycy nazywają „niepełnymi zbilansowanymi blokami”.
Ulepszeniu poddane zostały obrazki umieszczane na karcie, które powinny być łatwo rozpoznawalne i znacznie różniące się od siebie aby gra odbywała się w miarę możliwości płynnie. Zwiększono liczbę kart z 31 na 55 oraz liczbę znaków z 6 na 8 co dało zadowalający efekt czasu trwania jednej rozgrywki.

Kiedy panowie mieli już solidne fundamenty gry nadszedł czas na opracowanie instrukcji.
Denis Blanchot zajął się przeprowadzaniem próbnych rozgrywek, głównie z dziećmi oraz kontaktem z potencjalnymi wydawcami. Obowiązków za które był odpowiedzialny Jacques Cottereau nie udało mi się ustalić. Znalazłem za to informację, że w finalny projekt był zaangażowany zespół Play Factory co skutkowało powstaniem w 2009 roku końcowej wersji gry, którą Wam przestawiam.

Warianty gry Dobble opisane w instrukcji :

Pierwszy, podczas naszego meczu najczęściej występujący, może dlatego, że w naszym mniemaniu najszybszy i po jednej zakończonej rozgrywce można było zaczynać następną.

Studnia - wszystkie karty rozdaje się graczom. Ostatnią należy odkryć i położyć na środku. Na dany znak wszyscy odwracają swoje karty i jak najszybciej nazywają wspólny symbol oraz kładą swoją kartę na tej odkrytej. Wygrywa ten, kto najszybciej pozbędzie się kart.

Piekielna wieża – jedna osoba dostaje jedną zakrytą kartę, a stos odkrytych pozostawia się po środku. Na dany znak wszyscy odwracają swoje karty, jak najszybciej wyszukują wspólny symbol z kartą ze stosu i zabierają ją do siebie. Gra kończy się, gdy wszystkie karty zostaną zabrane

Parzy - na dany znak gracze odwracają swoją kartę, tak, żeby symbole były dobrze widoczne. Następnie muszą jak najszybciej znaleźć wspólny symbol na karcie przeciwnika i przykryć jego kartę. Przeciwnik zaś musi zrobić to samo u kogoś innego. Przegrywa osoba, która nie zdążyła oddać swojej karty.
Złap je wszystkie – każdy z graczy dostaje po jednej karcie, a jedna, odkryta pozostaje na środku. Celem jest zdobycie jak największej liczby kart. Na dany znak gracze odwracają swoje karty i szukają symbolu wspólnego z kartą na środku.

Zatruty podarunek – każdy gracz dostaje po jednej zakrytej karcie. Z pozostałych tworzy się zakryty stos, a jedną kartę kładzie się na środku. Na znak gracze odwracają swoje karty i szukają symbolu wspólnego z kartą na środku lub kartami innych graczy. Wtedy można położyć kartę ze środka na karcie któregoś z graczy, a karta ze stosu zostaje odkryta. Trzeba zebrać mało kart.

Graliśmy w 5 osób.
Moja ocena gry to 4/5.
Podczas rozgrywek było śmiesznie, było głośno, było wesoło a o to chyba właśnie chodzi podczas grania w tego typu gry.

„- mam ten no kurde ten – znaczek chiński !
-jing jang
-no właśnie mówię - jing jang - wygrałem !”

:)